Klik op de kaart om door te gaan of kies voor:
Nebenbahnen
(achtergrond en geschiedenis)

Uitleg

Via het aanklikken van gebieden op de kaart van Duitsland (hierboven) 'zoomt' u als het ware dieper Duitsland in.

Let op: alleen een aantal lijnen in Beieren (Zuid-Duitsland) is gereed.
Klik hier voor dit overzicht.

.

Bischofsheim (Rhön) - Neustadt (Saale) 1988 - 2005

Met slechts 50 kilometer per uur reed de stoptrein van Bischofsheim naar Neustadt aan de rivier de Saale. Over grote lengte liep het spoor parallel aan een gloednieuwe, ausgebaute Bundesstrasse, waarop het verkeer met soms meer dan 100 km/h de trein inhaalde. Het leek anno 1988 een ongelijke strijd tussen de trein en het overige gemotoriseerde verkeer. Daarnaast maakten stations en halten een troosteloze indruk. Het zou nooit meer goed komen. De reizigersdienst legde op 26 mei 1989 het loodje, maar over de exacte datum waarop het goederenverkeer werd gestaakt is niets bekend. Dat moet het nog enkele jaren hebben volgehouden, getuige de goedbereden sporen in Bischofsheim bij de los- en laadplaats en de aanwezigheid van meters hoog hout. Rond 1997 zou de lijn zijn opgebroken en over de grootste lengte werd - zoals bijna overal in Beieren - een fietspad aangelegd.

Bischofsheim (Rhön)

25 mei 1988. Het letterlijke eindpunt van de lijn in Bischofsheim biedt een trieste aanblik. Het rode afsluitbord laat weinig ruimte voor fantasie. Het is over en sluiten met deze spooraansluiting naar het Basaltwerk. Foto: Oege Kleijne.

Juli 2005, dezelfde plek. De omgeving heeft een ware metamorfose ondergaan. Op de plek van het oude Basaltwerk 'prijkt' een ruime parkeerplaats voor de bezoekers van dit pittoreske stadje, de overweg en de weg blijken enigszins verlegd en niets tastbaars herinnert nog aan het spoorse verleden. Foto: Oege Kleijne.

Dan weer terug naar de 25ste mei 1988, toen (spoors) geluk nog heel gewoon was. De middagtrein met de 211.134-2 naar Neustadt staat klaar. Het aantal reizigers was op de vingers van één hand te tellen en bestond slechts uit Nederlandse spoorwegliefhebbers. Voor het omzetten van de loc naar de andere kant van de trein was nog alle tijd en het treinpersoneel verpoosde zich daarna in het koele stationsgebouw, blij om even van de warme locomotief af te zijn. Het rijtuig achter de loc is een zogeheten Silberling, maar daarachter bevindt zich een Umbauer, een type rijtuig dat na de Tweede Wereldoorlog - in autotermen - een nieuwe carrosserie op een oud chassis had gekregen. Het waren deze rijtuigen die eind jaren tachtig nog vrijwel uitsluitend op dit soort Nebenbahnen ontdekt konden worden. Foto: Oege Kleijne.

In juli 2005 is het niet gemakkelijk precies de plaats van de in 1988 genomen foto te bepalen. Met de afdruk in de hand ontstaat de twijfel: was dit wel het stationsgebouw? De hekwerken laten nader onderzoek niet toe. De aarzeling over de vroegere status van dit bruine gebouw neemt nog toe, omdat de herinneringen over het oude stationsgebouw zijn vervaagd. Er is dan ook slechts één conclusie gerechtvaardigd: de omgeving is rigoureus veranderd. Foto: Oege Kleijne.

Escherndorf 1988 - 2005

Een halte van niks was Eschendorf. Alleen de perronrand geeft enige allure aan deze stopplaats, want meer dan dat (ook al heeft stopplaats een andere juridische betekenis dan halte) is het eigenlijk niet. Zelfs een naambord is niet zichtbaar. De trein stopt, maar dat is meer pro forma, een plichtpleging. Reizigers zijn in geen velden of wegen te bekennen. Bovendien rijdt de trein tegen de 'reizigersrichting' in, want de dagelijkse pendelaars en de schooljeugd rijden des morgens naar Neustadt en komen des middags of des avonds weer terug. Slechts een enkeling zou onderweg nog instappen. Logisch dat de machinist geen moeite had om wat langer te wachten op enkele Nederlandse Nebenbahnliefhebbers die trein en halte willen vereeuwigen en die dankbaar van de gelegenheid gebruik maakten. Foto: Oege Kleijne.

Alleen echte spoorwegarcheologen zien anno 2005 hier nog de contouren van wat ooit de halte Escherndorf is geweest. De overheid heeft keurig een rijtje bomen geplant langs de rand van het vroegere tracé en kennelijk had men een boompje over, want dat staat er middenop. En dan te bedenken dat Escherndorf vroeger als 'Geheimtipp' gold: hier was de Ortsdurchfahrt; de lijn ging hier dwars door het dorp, langs de weg en dicht langs de huizen. Heel sfeervol, maar voor liefhebbers die met de trein zelf reden, was dit alleen op de gevoelige plaat vast te leggen voor wie ruimschoots de tijd had. Foto: Oege Kleijne. Terug naar het overzicht, klik hier.